Odżywianie pracowników: jak zmniejszyć składki ubezpieczeniowe i podatki

1. 1. Rekompensata gotówkowa za posiłki na podstawie umowy zbiorowej (nierobotniczej)
2. „Podstawowy” akt prawny
3. Zmiana języka
4. Jak duże są te zmiany?
5. 2. Zapewnienie bezpłatnych posiłków
6. VAT i podatek dochodowy
7. NDFL

Наша команда-партнер Artmisto

Możesz wybrać jedną z dwóch opcji : albo zapłacić pieniężną rekompensatę za posiłki na podstawie układu zbiorowego, albo ponieść koszty wyżywienia na zasadzie bufetu. Co robić - decydujesz na podstawie konkretnej sytuacji. W końcu każdy scenariusz zakłada inny implikacje podatkowe i formy obliczania składek ubezpieczeniowych:

- Jeśli organizacja wypłaca odszkodowanie pieniężne za żywność w ramach umowy zbiorowej (nierobotniczej), to takie odszkodowanie nie podlega składkom ubezpieczeniowym i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i może być zaliczone do kosztów podatku dochodowego. Pod względem składek ubezpieczeniowych istnieje ryzyko dodatkowych opłat: praktyka sądowa jest wielokierunkowa, wysokość odszkodowania nie powinna przekraczać kosztów lunchu biznesowego w pobliskiej kafeterii.

- Jeśli organizacja zapewnia darmową żywność na podstawie umowy o pracę lub układu zbiorowego, a personalizacja dochodu jest niemożliwa (na przykład zasada bufetu), nie ma podatku dochodowego od osób fizycznych ani składek ubezpieczeniowych. Kwoty można zaliczyć do kosztów podatku dochodowego. Jednak pod względem podatku dochodowego od osób fizycznych i składek ubezpieczeniowych najprawdopodobniej będzie spór z organem podatkowym . Dzisiaj prawdopodobieństwo jego wygranych dość wysoka (praktyka sądownicza może się zmieniać z czasem).

Dla tych, którzy potrzebują szczegółów, szczegółowo rozumiemy pytanie.

1. Rekompensata gotówkowa za posiłki na podstawie umowy zbiorowej (nierobotniczej)

„Podstawowy” akt prawny

Wystarczająco znaczącym kamieniem milowym w tym czasie była uchwała Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 05.14.2013 N 17744/12 w sprawie nr A62-1345 / 2012, która stanowi:

Płatności społeczne oparte na układzie zbiorowym, które nie są stymulujące, nie zależą od kwalifikacji pracowników, złożoności, jakości, ilości, warunków samej pracy, nie stanowią wynagrodzenia pracowników (wynagrodzenie za pracę), również dlatego, że nie są przewidziane umowy o pracę.

W związku z tym płatności te nie podlegają składkom ubezpieczeniowym i nie podlegają włączeniu do podstawy naliczania składek ubezpieczeniowych.

Zmiana języka

Jednakże ten akt prawny został wydany w odcinkach do 2011 r., A po 2011 r., Zgodnie z ustawą federalną nr 339-FZ z dnia 8 grudnia 2010 r., Brzmienie art. 12 ust. 1 zmieniło się nieznacznie. 1 Ustawa federalna z 24.07.2009 N 212-ФЗ.

Był
Jeśli do 2011 r. Stwierdzono, że:
Przedmiotem opodatkowania dla ubezpieczycieli jest ... płatności i inne wynagrodzenie naliczone przez płatników składek ubezpieczeniowych na rzecz osób fizycznych na podstawie umów o pracę i umów cywilnoprawnych ...

Stało się
Po 2011 r. Zmieniono sformułowanie:
Przedmiotem opodatkowania dla ubezpieczycieli jest ... płatności i inne wynagrodzenie naliczone przez płatników składek ubezpieczeniowych na rzecz osób fizycznych w ramach stosunków pracy i umów cywilnoprawnych ...

Podobne sformułowanie „w ramach stosunków pracy” zawarte jest w ust. Art. 420 roz. 34 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej dla składek ubezpieczeniowych (ważne od 01.01.2017).

Jak duże są te zmiany?

W piśmie Ministerstwa Pracy z dnia 05.12.2013 r. Nr 17-3 / 2055 wskazano, że uchwała Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 05.14.2013 r. N 17744/12 w sprawie stosunków po 2011 r. Nie zastosowała tego aktu prawnego z powodu zmian w przepisach. Praktyka sądowa w tej kwestii jest wielokierunkowa.
Wróćmy do rekompensaty pieniężnej za jedzenie. Istnieje akt prawny stwierdzający, że takie odszkodowanie nie podlega składkom ubezpieczeniowym (podatek dochodowy od osób fizycznych na pewno będzie, ponieważ wśród płatności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w art. 217 kodeksu podatkowego RF nie ma takiego rodzaju płatności).

Praktyka sądowa

Odszkodowanie za żywność nie podlega składkom ubezpieczeniowym.

Sprawdzamy fragmenty uchwały Sądu Arbitrażowego Okręgu Wołgi z dnia 03.10.2016 N F06-13219 / 2016 w sprawie N A65-1555 / 2016:

...
Zgodnie ze stanowiskiem prawnym podanym w decyzji Prezydium Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 14.05.2013 N 17744/12, świadczenia socjalne oparte na układzie zbiorowym, które nie są stymulujące, nie zależą od kwalifikacji pracowników, złożoności, jakości, ilości, warunków pracy, nie są zarobkami pracowników (wynagrodzenie za pracę), w tym dlatego, że nie są przewidziane umowami o pracę.
...
Sekcja 1 przepisów dotyczących rekompensaty kosztów żywności wskazała, że ​​została ona opracowana i wprowadzona w celu spełnienia warunków układu zbiorowego.
...
Zgodnie z klauzulami 3.2 i 5.2 Regulaminu odszkodowanie jest wypłacane bez względu na warunki pracy, kwalifikacje i pozycję pracownika, to znaczy jest to środek o charakterze społecznym, a nie wynagrodzenie za pracę.

W związku z tym płatności dokonywane przez wnioskodawcę z tytułu rekompensaty kosztów żywności dla pracowników nie podlegają składkom ubezpieczeniowym i nie podlegają włączeniu do podstawy obliczania.

Podobne stanowisko w uchwale Federalnej Służby Antymonopolowej dystryktu Ural z dnia 15.1.2014 r. N F09-4326 / 14 w sprawie N A76-22328 / 2013:

Podstawą przyjęcia zaskarżonej decyzji przez kierownictwo były wnioski o nieuzasadnionym niezgłaszaniu przez spółkę podstawy naliczania składek ubezpieczeniowych ... w wyniku jej realizacji w latach 2010–2012. płatności - częściowy zwrot kosztów obiadu pracownikom firmy , zważywszy, że sporne płatności zostały dokonane przez firmę w ramach stosunków pracy na podstawie art. 7 ustawy N 212-FZ, który naruszył art. 7, 8, 9 ustawy N 212-ФЗ.
...
Spełniając zadeklarowane, sądy obu instancji uznały, że wydatki spółki na częściową zapłatę kosztów lunchu dla pracowników w tym konkretnym przypadku miały charakter kompensacyjny ze względu na odpowiednie warunki pracy, w związku z czym wydatki te nie podlegają składkom ubezpieczeniowym.
...
Wniosek ten jest zgodny ze stanowiskiem prawnym Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej, zawartym w decyzji Prezydium z 14.05.2013 N 17744/12.

Ponadto fragment aktu sądowego pierwszej instancji w tej sprawie (decyzja AC regionu Czelabińsk z dnia 24.04.2014 w sprawie A76-22328 / 2013):

Częściowa płatność kosztów lunchu każdemu pracownikowi równa 30 rubli została przeprowadzona przez Zlatoust Watch Factory OJSC swoim pracownikom, bez względu na funkcję pracy (kwalifikacje, zawód, objętość pracy), niezależnie od warunków pracy, niezależnie od staż pracy i inne zalety, za które możliwe są płatności jako motywacyjne premie płacowe. W związku z tym, ponieważ wydatki firmy na żywność pracowników nie są płatnościami i innymi wynagrodzeniami naliczanymi przez pracodawcę na rzecz pracowników jako wynagrodzenie za wykonywanie funkcji pracy w ramach stosunków pracy (w ramach umów o pracę), ale w rozpatrywanej sytuacji miały charakter kompensacyjny ze względu na odpowiednie warunki pracy nie mogą podlegać składkom ubezpieczeniowym na państwowe fundusze pozabudżetowe na mocy przepisu ust. 2b ust. 2 części 1 art. 9 federalnego Numer prawa 212-FZ.

Odszkodowanie za żywność podlega składkom ubezpieczeniowym.

Inny wniosek można znaleźć w uchwale Sądu Arbitrażowego dla Dalekiego Wschodu z dnia 12.28.2015 N F03-2345 / 2015 w sprawie N A04-7940 / 2014:
Zgodnie z postanowieniami artykułów 40, 41 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, pracodawca może przyjąć na siebie zobowiązania do częściowego lub całkowitego opłacenia kosztów żywności dla swoich pracowników, w tym odpowiedniego postanowienia w umowie zbiorowej, ale w odniesieniu do tych płatności, punkt „b” klauzuli 2 części 1 artykułu 9 ustawy federalnej N 212-FZ nie ma zastosowania.

W związku z tym wniosek sądu apelacyjnego, że koszt żywności dla pracowników zatrudnionych w pracach polowych nie powinien być uwzględniany w podstawie naliczania składek ubezpieczeniowych, nie jest oparty na prawie.

Oznacza to, że podejście było takie - ten typ płatności niepodlegające składkom ubezpieczeniowym , bezpośrednio określone w ustawie, nie, więc powinny podlegać składkom ubezpieczeniowym. W tym przypadku sąd nie zajął stanowiska, że ​​sądy zastosowały się we wcześniejszych aktach sądowych, stwierdzając, że taka płatność nie jest naliczana przez pracodawcę na rzecz pracowników jako płatność za wykonywanie funkcji pracy w ramach stosunków pracy, ale jest to zasiłek socjalny oparty na zbiorowym kontrakt i nie jest stymulujący.

Ministerstwo Pracy uważa również, że należy naliczać składki ubezpieczeniowe. W piśmie Ministerstwa Pracy z dnia 22 lipca 2016 r. N 17-3 / B-285 stwierdza się, że ponieważ płatności w formie płatności za gorące posiłki pracowników nie są wymienione w art. 9 ustawy N 212-FZ, podlegają one wpłatom ogólnym „jako płatności dokonywane w ramach stosunków pracy”.

Tak więc spór z organami regulacyjnymi w każdym przypadku był zabezpieczony.
Teraz rozważ alternatywne możliwości działania!

2. Zapewnienie bezpłatnych posiłków

W sytuacji, gdy organizacja zapewnia pracownikom żywność za darmo, pojawia się szereg pytań.

1. Czy możliwe jest uwzględnienie w kosztach podatku dochodowego kosztów cateringu?
2. Czy nie jest to bezpłatny transfer podlegający opodatkowaniu VAT?
3. Czy muszę wstrzymać podatek dochodowy od osób fizycznych od kosztów darmowej żywności?
4. Czy muszę pobierać opłaty za koszt bezpłatnych posiłków?

VAT i podatek dochodowy

Jeśli chodzi o podatek VAT i podatek dochodowy, istnieje stanowisko Ministerstwa Finansów, ogłoszone w piśmie z dnia 6 marca 2015 r. N 03-07-11 / 12142:

W tym względzie, gdy zapewnia się pracownikom organizacji, których personifikacja nie jest realizowana, określonym produktom spożywczym, przedmiotem opodatkowania jest podatek od wartości dodanej, a prawo do odliczenia podatku nałożonego na te towary nie powstaje.
...
Tak więc koszt żywności dostarczanej pracownikom organizacji może być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym jako części kosztów pracy, pod warunkiem, że taka żywność jest przewidziana przez umowę o pracę i (lub) układ zbiorowy.

W liście Ministerstwa Finansów z dnia 4 czerwca 2012 r. N 03-03-06 / 1/292 wyciągnięto wniosek dotyczący podatku dochodowego:

Tak więc koszt bezpłatnych posiłków może być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy podatku dochodowego jako części kosztów pracy, pod warunkiem, że takie posiłki są przewidziane w umowie o pracę i (lub) umowie zbiorowej jako wynagrodzenie.

Praktyka sądowa

Ponadto fragment uchwały Federalnego Sądu Arbitrażowego Okręgu Moskiewskiego z 6 kwietnia 2012 r. W sprawie nr A40-65744 / 11-90-285:

... spółka zawarła umowę z Master-Class LLC ... zgodnie z którą Master-Class LLC zapewnia spółce usługę organizowania codziennego cateringu korporacyjnego w systemie bufetowym.

...
Argument władz podatkowych, że niemożliwe jest ustalenie rzeczywistego dochodu każdego pracownika przy organizacji posiłków w formie „bufetu”, został sprawdzony przez sądy podczas rozpatrywania sprawy i racjonalnie odrzucony, ponieważ nie wskazywał na niezgodność z prawem uznania kosztów pracy przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ponieważ skarżąca przypisała wymienione wydatki do kosztów pracy i przyjęła je do celów podatku dochodowego, w tym przypadku nie ma podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W sytuacji, gdy znana jest kwota kosztu żywności dla każdego pracownika, ale dostarczanie żywności nie wynika z umów o pracę, istnieje stanowisko, że ten transfer żywności podlega VAT.

Dalsze fragmenty uchwały dziewiątego sądu apelacyjnego z dnia 26 stycznia 2009 r. Nr 09AP-16404/2008-AK w sprawie nr A40-34660 / 08-35-115 (Uchwała Federalnego Sądu Arbitrażowego Regionu Moskiewskiego z dnia 27 kwietnia 2009 r., Nr K-A40 / 3229-09- 2 niniejsza rezolucja i decyzja Moskiewskiego Sądu Arbitrażowego z dnia 23 października 2008 r. W tej sprawie pozostają bez zmian):

... wnioskodawca potwierdził, że dochody pracowników w naturze, podlegające opodatkowaniu w związku z prezentacją bezpłatnej żywności, ustalone na podstawie kwoty 100 rubli. dla każdego pracownika. Jednocześnie do niniejszego listu dołączona jest lista pracowników ze wskazaniem dochodu w naturze w postaci darmowego jedzenia, zgodnie z którym całkowita kwota dochodu wyniosła 3 612,800 rubli.

Koszt posiłków od pracowników nie został naliczony, posiłki były dostarczane pracownikom za darmo. Wpływy ze sprzedaży usług gastronomicznych, a także zadłużenie pracowników w organizacji w wysokości kosztów dostarczonych posiłków nie znalazły odzwierciedlenia w ewidencji księgowej i podatkowej. W ramach kosztów wynagrodzeń, które zmniejszają dochód podlegający opodatkowaniu, koszt dostarczania posiłków pracownikom nie jest brany pod uwagę.

Biorąc pod uwagę powyższe, sąd apelacyjny uważa, że ​​skarżący świadczył usługi w zakresie przygotowywania posiłków swoim pracownikom i, świadcząc te usługi bezpłatnie, zgodnie z ust. 1 art. 39 kodeksu podatkowego, wdrożone. W związku z tym wnioskodawca podlega podatkowi VAT.

Argument skarżącej, że bezpłatne dostarczanie posiłków pracownikom jest formą wynagrodzenia, a nie świadczeniem usług, nie może być brany pod uwagę przez sąd odwoławczy, ponieważ umowy o pracę nie zawierają porozumienia w sprawie wynagrodzenia jako bezpłatnej żywności, jak argumentowano przedstawiciel skarżącego w sądzie apelacyjnym (protokół z posiedzenia sądu w dniu 22 stycznia 2009 r.).

NDFL

W sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych Ministerstwo Finansów wystosowało pismo z dnia 6 maja 2016 r. N 03-04-05 / 26361 (pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku płacenia za posiłki przez personel):

Zgodnie z klauzulą ​​1 art. 230 Kodeksu agent podatkowy jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji dochodów uzyskiwanych z tego podatku przez osoby fizyczne w okresie podatkowym.
Ponadto, w celu wypełnienia obowiązków podatkowych przez organizację, organizacja powinna podjąć wszelkie możliwe środki, aby ocenić i odnotować korzyści ekonomiczne (dochody) otrzymywane przez osoby fizyczne.

W tym przypadku, w opinii Departamentu, dochód każdego podatnika można ustalić na podstawie kosztu posiłków dostarczanych na osobę.

Praktyka sądowa

Do tej pory praktyka sądowa nie podziela tego podejścia. Pod względem podatku dochodowego od osób fizycznych rezolucja FAS w okręgu Ural z dnia 20.08.2009 N Ф09-5950 / 09-С2 w sprawie nr А07-16350 / 2008-А-ГАР jest dość orientacyjna.
...
Podstawą dodatkowej oceny podatku dochodowego od osób fizycznych było stwierdzenie inspektoratu, że koszty usług sportowych i rekreacyjnych świadczonych bezpłatnie w interesie pracowników firmy, a także koszty usług świadczonych pracownikom przy organizacji usług gastronomicznych powinny być uwzględnione w podstawie podatku dochodowego od osób fizycznych.

...
Tak więc przypisany dochód organu podatkowego osobie fizycznej w postaci dobra materialnego należy uwzględnić w całkowitym dochodzie tej osoby, jeżeli kwotę dochodu można ustalić w odniesieniu do konkretnej osoby.
...
W takich okolicznościach sądy, kierując się pkt 8 listu informacyjnego Wyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 21 czerwca 1999 r. N 42 „Przegląd praktyki rozpatrywania sporów dotyczących pobierania opłat”, że dochód w formie dobra materialnego należy włączyć do całkowitego dochodu osoby w Jeśli kwota dochodu może być ustalona w odniesieniu do konkretnej osoby, słusznie uznaje się, że dodatkowe opodatkowanie podatku dochodowego od osób fizycznych, naliczanie kar i zobowiązanie podatkowe zgodnie z ust. 1 art. 123 Kodeksu jest nierozsądny.

Podobne stanowisko znajduje się w ust. 5 Przeglądu praktyki sądów rozpatrujących sprawy związane ze stosowaniem rozdziału 23 kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (zatwierdzonego przez Prezydium Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej w dniu 21 października 2015 r.):

Świadczenie rzeczowe podlega opodatkowaniu, jeżeli nie jest bezosobowe i może być ustalone dla każdego obywatela będącego podatnikiem.

Spółka gospodarcza zaskarżyła w sądzie arbitrażowym decyzję inspekcji podatkowej w sprawie ścigania niewypełnienia obowiązków agenta podatkowego przy płaceniu za wychowanie fizyczne i usługi zdrowotne dla pracowników. Na mocy tej samej decyzji organu podatkowego przedsiębiorstwo zostało poproszone o potrącenie podatku przy wypłacaniu dochodów pracownikom.

...
Zgodnie z ustaleniami sądowymi, organizowanie abonamentu dla pracowników, aby odwiedzić basen, siłownię i saunę. Lista pracowników, którzy otrzymują abonament, zostali dołączeni do ustawy o świadczeniu usług w zakresie centrum fitness i społeczeństwa.

Uznając decyzjeęu podatkowego za zgodną z paiwem 211 ust. 1 pkt 2 Kodeksu (w oparciu o orzecznictwo Volgo-Vyatsky sdy rejonowe).

Taki wniosek sądów powinien zostać uznany za prawidłowy, ponieważ procedura organu podatkowego dotycząca ustalania podatku nieobjętego potrąceniem przez organizację na podstawie kosztów subskrypcji przekazanych pracownikom odpowiada art. 41 kodeksu podatkowego RF, zgodnie z którym dochód powinien być rejestrowany do celów podatkowych, jeżeli kwotę korzyści ekonomicznej można ustalić w odniesieniu do każda osoba, która otrzymała odpowiednie świadczenie.

Rozstrzygając tę ​​kategorię sporów, należy również wziąć pod uwagę, że w celu zapewnienia zgodności z wymogami rozdziału 23 Kodeksu Podatkowego RF w sprawie zapłaty podatku obliczonego dla obywateli przez agentów podatkowych, przepisy klauzuli 1 art. 230 Kodeksu nakładają na agentów podatkowych obowiązek prowadzenia ewidencji dochodu z nich uzyskiwanego przez osoby fizyczne. osób w okresie podatkowym.

Niewystarczające wypełnienie tego obowiązku w przypadku, gdy korzyść ekonomiczna otrzymana przez obywateli nie była bezosobowa (obiektywnie można podzielić) nie powinna stanowić okoliczności wykluczającej odpowiedzialność agenta podatkowego za nieprzenoszenie i nieprzeniesienie podatku do budżetu.

Dlatego przyciągnięcie agenta podatkowego w tej sytuacji do kary przewidzianej w art. 123 ordynacji podatkowej Federacji Rosyjskiej powinno być uznane za ważne, nawet jeśli agent podatkowy nie prowadził prawidłowo ewidencji dochodów uzyskiwanych przez pracowników, a wysokość grzywny została ustalona przez organ podatkowy na podstawie całej kwoty zapłaconej pracownicy usług.

Obowiązek przywrócenia rozliczenia dochodów otrzymanych przez pracowników, obliczenia i przeniesienie podatku do budżetu, a jeśli to konieczne, jego odzyskanie od pracowników zgodnie z ustępem 2 artykułu 231 Ordynacji podatkowej, w tym przypadku pozostaje również dla agenta podatkowego.

Z kolei przy braku obiektywnej i praktycznie możliwej do osiągnięcia możliwości dzielenia się dochodem między obywatelami, podatnik nie może zostać objęty przepisami art. 123 Kodeksu odpowiedzialności.

Na przykład sąd arbitrażowy poparł argumenty agenta podatkowego o niemożności ustalenia dochodu uzyskiwanego przez obywateli w sytuacji, gdy mieli oni możliwość uczestniczenia w uroczystym wydarzeniu i konsumowania szeregu świadczeń (możliwość spożywania napojów i posiłków, oglądania występów itp.). Ponieważ świadczenie w związku ze świadczeniem takich towarów miało charakter bezosobowy, nie istniała praktyczna możliwość jego personifikacji, inspekcja podatkowa nie miała podstaw do pociągnięcia agenta podatkowego do odpowiedzialności.

W definicji Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 10 stycznia 2013 r., Nr YOU-17525/12, w sprawie nr 14-505 / 2012 sąd wskazał:
„... jedzenie robotników jest organizowane przez społeczeństwo bez względu na ich wkład w pracę społeczeństwa i jego wyniki, w tym przypadku catering był prowadzony bezosobowo, bez odniesienia do każdego konkretnego pracownika, w celu ustalenia, jaka część kosztów konsumowanych produktów faktycznie przypada na konkretnego pracownika indywidualnie, to znaczy na określenie przedmiotu opodatkowania składki ubezpieczeniowe dla każdego z nich są niemożliwe. Kontrowersyjne płatności nie są stymulującą lub rekompensującą wypłatą, wynagrodzeniem, elementami wynagrodzenia i nie podlegają włączeniu do podstawy obliczania przy obliczaniu składek ubezpieczeniowych. ”

Pismo Ministerstwa Finansów z dnia 6 marca 2013 r. N 03-04-06 / 6715 zawiera następujące stanowisko:

... Kiedy organizacja kupuje jedzenie (herbata, kawa itp.) Dla swoich pracowników, a także podczas uroczystości firmowych, osoby te mogą otrzymywać dochody w naturze, zgodnie z art. 211 Kodeksu, a organizacja dostarczająca określoną żywność (prowadząca imprezy firmowe) musi pełnić funkcje agenta podatkowego, o którym mowa w art. 226 Kodeksu.

W tym celu organizacja powinna podjąć wszelkie możliwe środki, aby ocenić i odnotować korzyści ekonomiczne (dochody) otrzymywane przez pracowników.

Jeśli jednak pracownicy spożyli żywność zakupioną przez organizację (podczas imprezy firmowej), nie jest możliwe spersonalizowanie i oszacowanie korzyści ekonomicznych otrzymywanych przez każdego pracownika, dochód podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych nie powstaje.

Ponadto w definicji Najwyższego Sądu Arbitrażowego Federacji Rosyjskiej z dnia 9 grudnia 2013 r. Nr YOU-17206/13 w sprawie nr A68-9855 / 2012 ma następującą pozycję:

Podstawą zaskarżonej decyzji funduszu był wniosek, że w okresie objętym przeglądem spółka niesłusznie nie uwzględniła w naliczaniu składek ubezpieczeniowych na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne od wypadków przy pracy i chorób zawodowych kosztów bonów żywnościowych wydawanych przez firmę swoim pracownikom.

Sądy, oceniając przedstawione dowody, ustaliły, że koszt bonów żywnościowych nie ma zastosowania do wynagrodzenia, nie jest wliczany do funduszu płac w społeczeństwie i nie jest w żaden sposób związany z wynikami wykonywania przez pracownika obowiązków służbowych. Wskazane sądy, z uwagi na fakt, że wysokość kosztów jednorazowych (codziennych) posiłków pracownika jest koordynowana przez społeczeństwo wyłącznie z organizacją świadczącą usługi żywieniowe, pracownik, otrzymując kupon od społeczeństwa, otrzymuje tylko możliwość skorzystania z usługi za bezpłatne posiłki. Ponadto sądy, na podstawie postanowień artykułów 129, 146, 147, 164 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, doszły do ​​wniosku, że odszkodowanie ustalone przez skarżącego na bezpłatne posiłki dla pracowników znajdujących się na placach budowy znajdujących się na obszarach, które są równoważne Północ jest miarą charakteru społecznego.

W tych okolicznościach sądy doszły do ​​wniosku, że ponieważ wydanie bezpłatnych bonów żywnościowych zostało przeprowadzone wyłącznie na wniosek pracowników zlokalizowanych na placach budowy zlokalizowanych na Dalekiej Północy, nie było wiążące i nie stanowiło wynagrodzenia za wykonywanie przez pracownika jego obowiązków służbowych. koszt kuponów w badanym okresie nie mógł stanowić przedmiotu składek na ubezpieczenie podatkowe.

Od 2017 r. Wypłata składek ubezpieczeniowych regulowana jest przez zasadę 34 Kodeksu Podatkowego Federacji Rosyjskiej, jednakże w zakresie zastosowania do omawianych sytuacji normy są podobne do Ustawy Federalnej z 7 lipca 2009 r. N 212-FZ „O składkach ubezpieczeniowych na fundusz emerytalny Federacji Rosyjskiej, Fundusz Ubezpieczeń Społecznych Federacji Rosyjskiej” Federacja, Federalny Fundusz Obowiązkowego Ubezpieczenia Zdrowotnego.